Assamese & English Short Story, Poems (অসমীয়া আৰু ইংৰাজী চুটি গল্প, কবিতা, প্ৰবন্ধ ইত্যাদি)

  A Short Insta Tale ! .......................................# fictional Can anyone make friends through Instagram in 2024? I think 99% of girls definitely ignore your optimistic message in seconds. ....... I followed her on Insta. I used to liked her pictures or reels whenever she traveled to different places with her friends and posted them. And she definitely doesn't care about my likes. Yes, she is beautiful; her slanted eyes look so gorgeous with her face. Most probably, boys liked all her posts. I came to know that she is from my hometown, but she doesn't know me.  ...........So one day, I decided to text her. The day was her birthday. One of my friends told me about the trick of a birthday text. Because that day girls behave so polite and normal with any known or unknown person, and may be they replied well. Let's see if she replies or not. 10 Feb 2024, 8:30 AM  : Hi! Happy Birthday! 🎂(I send a message in instagram) It's 3:30 PM, and there is no reply coming fr...

  --- The girl who spends time with you every day, likes to listen to you, or sometimes gets angry with you for small reasons, suddenly changes. She starts ignoring you massively. When you call her, the tone of her voice seems to indicate she is annoyed by your presence. Sometimes you expect some support from her during your tough times, but your presence just annoys her. Over time, it becomes clear that your thousands of attempts with her seem to have failed. Then your life follows the meaning of a theory called the 'LAW OF IMPASSIVITY,' which refers to the absence of any outward action or sign of emotion on your face for a long time. Simply put, your heart becomes stony with time. It is a very tough time, as it feels like you are stuck in the same place with the unforgettable memories of your life. You can't move forward, and you can't look back. It's like you've been trapped between quantum experiences of the past, like happiness, joy, sorrow, anger, fear, di...

    PART -1 ....Saturday night is really great. Especially if you have friends. When boys meet after 2/3 weeks, what do they talk about? First, they'll sinserely talk about their careers, businesses,investment and studies - specifically about preparing for upcoming exams. But eventually, they always come back to the one common topic: girls. Maybe this isn't the case for all guys, but we definitely end up discussing or talking about girls related topic in the end.😂Because, after all, you know you want a specific partner.   We stopped the car near Old Duliajan Bus Station and ordered 2 plates of Momos and one plate of Chicken Pakora. :Do you love someone unconditionally? Is it good to love someone unconditionally? First  friend asked me. :Yes, I did it once . Yes, it is okay to love someone unconditionally, after all, you have to marry her. Am I right? :"What the fuck are you both talking about? There is nothing like unconditional love in 2024. All this bullshit. If y...

  মনে যেতিয়া  হুলস্থুলিয়া সমাগমৰ পৰা বিৰতি বিচাৰে । যেতিয়া প্ৰকৃতিৰ নিৰৱতাই তোমাক বাৰে বাৰে মাতে। ভাল লগা এটা নিজান পৰিবেশ, য'ত নাই কোনো ব্যস্ততা বা ভিৰৰ সমাবেশ। আছে কেৱল অদৃশ্য বতাহৰ ফিৰ ফিৰীয়া শব্দৰ পৰশ, বিশাল গছৰ মাজেৰে পাৰ হৈ অহা ৰদৰ  কিৰণ, চৰাই বোৰে যেতিয়া কোনোবা অহাৰ উমান পাই , তোমাৰ উপস্থিতি চিঞৰি সৱকে জনায়। পাহাৰীয়া বতাহ জাকে তেতিয়া কানে কানে  কয়, যে নীসংগতাৰো এক সুকীয়া মাদকতা আছে, অকলে থকাৰ সোৱাদ লবলে , কেতিয়াবা আকৌ আহিবা আমাৰ কাষলে।                                          ~Hrithik Borsaikia

 কথাটি কেনেকৈ কওঁ? কথাবোৰ পাতি যেতিয়া ভাল লগা হয়। অন্য কামত যেতিয়া মন নবহা হয় , নিয়ন্ত্ৰনহীন মনতোৱে তেতিয়া কথা নুশুনা হয়, কথাটি বাৰু কেনেকৈ বুজাও মই ? এইয়াই যে ভালপোৱা হয় । পৰিপক্কতাক হেমাহি কৰি, যেতিয়া মই বিভ্ৰান্তিত ডুব যাও, তাইৰ হতে পাৰ কৰা সময়ৰ সোঁতত  যেতিয়া মই নিজকে হেৰুৱাও, এইয়াই যে ভালপোৱা কেনেকৈ বুজাও ?  তথাপি কিবা এটা ভুল হোৱাৰ উমান পাই, কথাতি কবলে কিয় মই থমকি ৰৈ যাওঁ ?     ~Hrithik Borsaikia

  পূৰ্ণিমাৰ জোন টো সঁচাই ভাল লগা, কিন্তু ধৰি ৰাখি নিজৰ কৰিব জানো পাৰিনে? দুৰনিৰ পাহাৰখন চাই থাকিবৰে মন যায়, কিন্তু, মোৰ কৰি লব জানো পাৰিমনে? সি কয়, ভাল লগা বোৰ সদায়  ভাল লগাইয়ে থোৱা , নিদিবা তাক ভাল পোৱাৰ নাম, সীমাবদ্ধতাৰ মাজতে থোৱা । পৰিকল্পনা নোহোৱাকৈ সপোনৰ  কিবা মূল্য আছেনে? ভৱিষ্যত নজনাকৈ পাগলৰ দৰে  ভাল পোৱাৰ কিবা অৰ্থ পোৱানে? ভাল লগা আজিবোৰ বেয়া লগা হবলৈ সময়  নালাগে, আন্ধাৰ ৰাস্তাক পোহৰাব বিচাৰি এদিন নিজকে হেৰুৱাব নালাগে ! সি কয় ,ভাল লগাবোৰ কেতিয়াও হৃদয়ৰ  ভাল পোৱাৰ মাজত ঠাই নিদিবি , ৰঙীন  সপোনবোৰ এই বাস্তৱ বিহীন  জীৱনত, পুৰ হোৱাৰ আশা নকৰিবি ! নিজৰ মনৰ লগত কাজিয়া কৰি, তাৰ মনটো ধৰি ৰাখিব চেষ্টা নকৰিবি !     ~Hrithik Borsaikia

  পৃথিৱীৰ বিশাল বাগিচা খনত তাই , আজি যেন এপাহ মৰহা খৰিকাজাই । কোন হব তাইৰ সেই মনৰ বৰষুণ , যিয়ে আকৌ তাইৰ পৰশ তুলিব ভিজাই । শুকান পাত সৰি যেতিয়া হব সেউজীয়া, লহঁ - পহকৈ তাই জিপাল হৈ উঠিব। কবনে এই নতুন বৰষুণ জাকক, তোমাৰ অবিহনে মই নোৱাৰোঁ থাকিব । কবনে তাইৰ সকলো দুখ পাহৰি ? আঁকোৱালি লবনে তোমাক ,দুয়ো হাত ধৰি, তাই কবনে? মোৰ হৃদয় নাভাগিবা আকৌ, নহও মৰহা ফুল মই, হব বিচাৰোঁ তোমাৰ  অনাদি লগৰী  ।। ...........     ~Hrithik Borsaikia.........

  GROWTH 🔥  Overthinking compels him to write,   It was twenty-sixteen,   The happiest man without the concept of love,   His heart was pure and clean.   Suddenly, he found a queen,   Is it right to see himself as a king?   Quietly, he thinks, the vibes are matching,   He finds himself trapped in love and its dealings.   Time passes, and the attachment grows stronger.   Unconditionally, he gave 100% to her.   Now he wonders if it’s right to give all of yourself to someone.   He understands it when his investment is ghosted, like it never mattered. Overthinking compels him to write,   It is twenty-twenty-four.   His healing heart, once again pure and clean,   But with one difference: now it is stronger than before.   ~Hrithik Borsaikia

  .... আধুনিকতাৰ এই পৃথিৱীত দুটি মন বাৰু কেনেকৈ মিলে? মিলেনে মনবোৰ চকুৰ মায়াজালত! দুৰে দূৰে থাকিও  মনৰ কথা কেনেকৈ প্ৰকাশ কৰে? গোটেই পৃথিৱী খন চুন মোৰ হাততে আজি, তথাপিও যে বুজাব নোৱাৰি এই মোবাইলতিৰ যোগেদি । তাই কিন্তু বহুত দূৰত , কিন্তু মন যাই, ঘূৰি যাবলৈ সেই চিঠিৰ দিনবোৰলৈ আজি । কেতিয়াবা আৰম্ভণিতেই শেষ হয়। কেতিয়াবা লগ কৰিব আহিলেও ধৰিব নোৱাৰি। কেতিয়াবা হাজাৰ প্ৰয়াশ কৰিও বিশ্বাসৰ প্ৰমাণ দিব নোৱাৰি । কেনেকৈ কৰোঁ আৰম্ভণি, মন যে মোৰ অকলশৰীয়া আজি । অতীত পাহৰিলো যদিও , বৰ্তমানৰ সোৱাদ নাপাওঁ আজি। পাৰিম জানো নতুনকৈ কৰিব আৰম্ভণি, কোনে দিব সেই সাহস কন আজি , মই সঁদাই তোমাৰ কাষত বোলি । আছোঁ বাত চাই আকৌ , এটি নতুন জোনাকৰ আশাত, আকৌ কিজানি বাজি উঠে মনৰ গীটাৰ খনি।     ~Hrithik Borsaikia

মনে যেতিয়া  হুলস্থুলিয়া সমাগমৰ পৰা বিৰতি বিচাৰে । যেতিয়া প্ৰকৃতিৰ নিৰৱতাই তোমাক বাৰে বাৰে মাতে। ভাল লগা এটা নিজান পৰিবেশ, য'ত নাই কোনো ব্যস্ততা বা ভিৰৰ সমাবেশ। আছে কেৱল অদৃশ্য বতাহৰ ফিৰ ফিৰীয়া শব্দৰ পৰশ, বিশাল গছৰ মাজেৰে পাৰ হৈ অহা ৰদৰ  কিৰণ, চৰাই বোৰে যেতিয়া কোনোবা অহাৰ উমান পাই , তোমাৰ উপস্থিতি চিঞৰি সৱকে জনায়। পাহাৰীয়া বতাহ জাকে তেতিয়া কানে কানে  কয়, যে নীসংগতাৰো এক সুকীয়া মাদকতা আছে, অকলে থকাৰ সোৱাদ লবলে , কেতিয়াবা আকৌ আহিবা আমাৰ কাষলে।     ~Hrithik Borsaikia                                          

  .... মই ভাবো শনিবাৰটো সকলোৰে favourite দিন।আজি মোৰ মনে দুপৰীয়াৰ খানা বনাবলৈ বৰ এলাহ কৰিছে । গতিকে, মই ভাবিলো আজি  বাহিৰতে দুপৰীয়াৰ খানাটো খাম সেইবোলি ভাবি ৰোমৰ ওচৰতে থকা , য’ত মই সদায় খাই ভাল পোৱা হোটেল খনলৈ বোলি ৰোমৰ পৰা  বাইক খন লৈ   উলাই গলো । হোতেলৰ খুৰিয়ে মোক চিনি পাই লগে লগে কি খাবা বোলি কোৱাত মই ৰোটি অৰ্দাৰ দিলো । খুৰিৰ হোটেলত সকলো বস্তু গৰম কৈ খাব পাও আৰু সেয়ে অৰ্দাৰ টো আহোতে অলপ দেৰি হয় ,তথাপিও  ভাল লাগে। .......মই বহা টেবুল খনৰ কাষতে প্ৰাই ২৫-২৬ মান বয়সৰ  লৰা এজন বহি আছে   আৰু সি অনবৰতে মেচেজ টাইপ কৰি থকা দেখিলো ,কিন্ত মেচেজবোৰ গৈ আছে ,ৰিপ্লাই অহাৰ কোনো চিন দেখা নাপালো । মই কি লিখিচে একো জানিব পৰা নাই  কিন্তু ৰিপ্লাই যে আহা নাই তাৰ অনুমান পাইচিলো।তাৰ ভাগৰুৱা মুখখন দেখি এনেকুৱা লাগিল যে সি নিশ্চয় কিবা  বিপদৰ সন্মুখীন হৈ আছে।  খুৰিয়ে মোক ৰোটিৰ প্লেট খন দি সেই লৰাজনক উদ্দেশ্যি সোধিলে : ভাইটি কিবা খাবা নেকি ? খাই লোৱা তুমি পইচাৰ কথা চিন্তা নকৰিবা। : এতিয়া নাখাও খুৰি , মই খাই আহিছো । খুৰি গুৱাহাটীলৈ ট্ৰেইন কেইটা বজাত আছে বাৰু ...

  নিজৰ ঘৰত থাকি ভাল পোৱা, সি আজি আছেগৈ নগৰৰ এটা ভাৰা ৰোমত , কাৰন তাৰ মনে এটা শান্তিৰ পৰিবেশ বিচাৰিছে।এটা গুণমান জীৱন লাভ কৰিবলৈ এটা শান্তীময় ৰোমৰ ভিতৰতে সি নিজৰ লগতে  যুদ্ধ কৰি আছে ॥ ঘৰৰ মানুহৰ লগতে গাৱৰ লোকেও তাক এটাই প্ৰশ্ন সোধে- বাবা এতিয়া কি কৰিবি ? পঢ়াটো শেষেই কৰিলি । .......সদাই সি দুপৰিয়া খানা খাই ৰোমৰ ওচৰতে   ফুত পাটৰ দুকান খনলৈ ওলাই যাই । যেতিয়া তাৰ কেৰিয়াৰৰ চিন্তা বাঢ়ি যায় ,তেতিয়া সি আকৌ সেই দুকান খনলৈ বোলি ওলাই যায়। সকলোৰে লগত সময় পাৰ কৰি আদ্দা মাৰি ভাল পোৱা সি আজি যেন অকলশৰে সময় পাৰ কৰি বেছি ভাল পায়। কেতিয়াবা তাৰ আবেগৰ পুৰনি ভাল লগা কথাবোৰ মনত পৰিলে ,সি আকৌ ওলাই যাই ফুত পাটৰ দুকান খনলৈ । :খুৰি লাইট এটা দিয়ক (চিগাৰেট টো জলাই সি নিজেই নাজানে তাৰ ভাৱনা বোৰ কিমান দুৰ পাইগৈ।) :বাবা তই , বাইকত বহি এই দাল খাই ওপৰলৈ চাই কি চিন্তা কৰ্? :অ খুৰি আপুনি মোক লক্ষ কৰে মানে ? (সি মিচিকিয়া হাহি এটা মাৰি কলে) :কিয় নকৰিম , দোকানলে অহা প্ৰতিজন গ্ৰাহককে কৰো। :খুৰি আপুনি দেখিচেনে  সেই নিলা আকাশখন কিমান ধুনিয়া ,কেনেদৰে চৰাইবোৰে ৰং মনে উৰি আছে , মইয়ো  অলপ সময় সকলো বাদ দি এ...

তোৰ পৃথিৱীখন বেলেগ, ব্যতিক্ৰমী তোৰ জীৱন, আছে সপোন অনেক । এটা অকলশৰীয়া নিজান পথ,দুয়োকাষে সেউজীয়া গছ, ৪০ /৫০ বেগত বাইকেৰে তুমি গৈ আছা, মোৰত লৈ হাজাৰ ভাৱনাৰ বোজা । ভাৱনাৰ ভৰে কয় , ভাল লগা খিনি চোন নেদেখা হৈ পৰিছে ,ভালপোৱা জনো যেন দুৰলৈ গৈছে। লগৰ কেইজন বহু আগেৰেই গৈ চন্দ্ৰ পাইছে ॥ পাবিনে তই ঢুকি , তোৰ আশাৰ সপোন অশেষ। সচাই তোৰ মনৰ পৃথিৱী খন অলপ বেলেগ ॥ ভাই তই অকলশৰে গৈছ , বহু দুৰ পাবিগৈ । তই আদিত্য L 1 , সুৰ্য্য পাবিগৈ ॥ নহয় একেই তই আনৰ দৰে ,বিচাৰে অকন সময় তোৰ জীৱনে। পেলাই দে, ক্ষতি কৰিব তোৰ ভাৱনাৰ ওজনে । এবাৰ দুৰ হোৱা জনক জানো ৰখাব পাৰিনে ? কষ্ট আছে ভাই চন্দ্ৰলৈ যোৱা জনৰো।মাটিত পেলালে কত ঘাম , তথাপি নকলে নোৱাৰো ॥ কৰি থাক যাত্ৰা, এটাই তোৰ পথ, নকবি "নোৱাৰো" তই। দেখিবি এদিন সঁচাই, আহিব তোৰ সময় নিশ্চয় ॥ লাগিবৈ দে চোন সময়,ৰাস্তা বহু দুৰ,ধৰ ধৈয্য,পাবিগৈ সুৰ্য্য। তোৰ পৃথিৱীখন বেলেগ,দেখিবি এদিন ইয়াৰ বাস্তৱীয় দৃশ্য॥  ~ @riturajsaikia97

নিদ্ৰাহীন ৰাতি ,চকু মুদিলেও আন্ধাৰ নহয়, সি ঘুৰি যায় অতীতৰ সেই হৃদয়স্পৰ্শীয় ৰসাল দৃশ্যলৈ । সেই অতীত আছিল তাৰ জীৱনৰ সময়ৰ বিনিয়োগ ; ভালপোৱা জনলৈ, ॥ এয়া আছিল জীৱন,সময়ৰ বিনিয়োগ; তাইৰ বাবে থকা অনুভূতি আৰু আবেগৰ । কোনে বোজি পায় এই বিনিয়োগ আছিল সবাতোকৈ ডাঙৰ, বিশাল যেন মহাসাগৰ । কিন্তু দুৰ্বল প্ৰেমিকক কোনে লগত লৈ যায়, দুৰ্বলতা যে কেৱল তাইৰ কাষত। হাজাৰ চেষ্টাৰ পাছতো ,তাই যেতিয়া নৰয় , সি যেন হেৰাই যায়,এটা আশাহীন পঠৰ মাজত ॥ দুৰ্বল জন দুনাই দুৰ্বল হলে কি হয়,কোনোবাই তাক  সোধেনে ?  কোনে জানে সি মদৰ নিচা কৰি আজিও সেই অতীতক লৈ খং কৰে,কিন্তু পাহৰিব পাৰেনে ? সকলো বিনিয়োগ যেতিয়া অথলে যায় , "সময়ে" তেতিয়া তাৰ এটা মাত্ৰ প্ৰেৰণা হয়। সময়ে শিকাই তাক, ভাল পোৱা থিকেই আছিল , কিন্তু  চিৰস্থায়ী  ভাল পাই থকা যেন বৰ ভাল নহয় ॥ সময়ে বোজালে , দুৰ্বলতাৰ পাছৰ দৰ্জা খন যে  দুৰ্বলৰ নহয়। সবল মনে সি ভাবিলে,এতিয়া যেন সলনি হৈ আগবঢ়াৰ সময়॥ তাইৰ সতে পাৰ কৰা সময়ে মনত কেতিয়াবা হাঁহি বিৰিঙাই, হৃদয়ত থকা তাইৰ ইতিহাসবোৰ মনত  কবিতা হৈ ৰৈ যায়॥ সকলো বিনিয়োগ যে অথলৈ নাযায়, অসম্পূৰ্ণ কাহিনীও যে সকলোতকৈ ৰসালতাৰ সু...